Tras analizar os séculos coloniais (XVI-XVII) como precedentes históricos da primeira emigración dos galegos a América do Sur (século XVIII), éntrase xa de cheo no século XX e na emigración masiva que comeza no litoral de Galicia e vaise espallando cara ao interior.
Para financiar a viaxe, o campesiño galego dispuña de algún ben, como a terra, susceptible de ser vendido ou hipotecado; e, unha vez iniciado un fluxo migratorio, moitos dos primeiros emigrados chamaron por familiares e veciños, constituíndo auténticas cadeas migratorias. Este mecanismo microsocial proporcionou medios de información, de financiación e de sociabilidade que facilitaron a aventura migratoria e a inserción social e laboral da meirande parte dos novos emigrantes.
O asociacionismo galego (hermandades, centros galegos, asociacións de amigos dunha localidade…), a solidaridade e as relacións entre paisanos, a importancia da emigración feminina, os exiliados e a integración nos países de acollida son aspectos fundamentais que esta obra esmiuza ao longo de oito capítulos, centrados na Arxentina como primeiro destino, seguido de Uruguai, Brasil, Venezuela, Perú, Chile ou Ecuador.
Reseñas
Aínda non hai valoracións.