A Grande Obra dos Camiños de Santiago – La Vía Podiense (VOLUME XIX)

Para empezar, é un dos catro itinerarios consagrados polo Códice Calixtino.

O itinerario que se fai comezar en Auvernia ten ao seu favor, máis aló de figurar na “biblia” calixtina, un segundo argumento de peso e icona imbatible: a temperá peregrinación emprendida polo bispo de Lle Puy, Godescalc, a Compostela (950-951). A súa figura, en certo xeito mitificada, presentouse como a dun precursor que, acompañado dun numeroso séquito, inaugurou o roteiro. A antigüidade, onte e hoxe, segue sendo un argumento de autoridade, e desde aquela peregrinación pasou máis dun milenio.

Pierre-André Sigal cualificou o roteiro de Lle Puy como a de máis difícil percorrido, pois non en balde os peregrinos deben superar a meseta do Velay, as gargantas do Allier, os montes da Margeride coa súa abatida paramera, a áspera meseta do Aubrac e os emboscados barrancos de Rouergue; con todo, e seica para compensar, tamén se trata do camiño máis fermoso, e do máis curto dos catro.

O camiño transcorre por algunha das cidades e pobos máis espectaculares de Francia.

O que non quedou claro, porque o Calixtino limitouse no seu día a cumprir un expediente para xustificar un encargo, é por onde pasaba realmente esa vía que comunicaba Lle Puy, Conques e Moissac con Ostabat. No proceso de reconstrución acudiuse á toponimia, a presenza de hospitais, o culto de Santiago ou o paso documentado de peregrinos, pero aínda así as dúbidas seguen estando presentes. De feito, pódense identificar ata once variantes a partir do eixo principal, un auténtico quebracabezas sen todas as pezas que, con todo, soubo compoñerse con eficacia para a súa reactivación contemporánea.

A conversión do suposto camiño medieval no GR 65, unha fórmula moi diferente á empregada en España –aquí a recuperación dos camiños xacobeos ha estado, polo menos nunha primeira fase, presidida por unha historicidade que permitise certificar a “autenticidade”, requisito básico para a súa protección patrimonial–, proporcionounos un atractivo roteiro funcional que responde perfectamente as expectativas dun peregrino do século XXI, cuxos intereses son moi diversos aos do pasado. Ao reforzo da súa proxección cultural e turística contribuíu, sen dúbida, a declaración da Unesco, que en 1998 clasificou como Patrimonio Mundial unha serie de monumentos repartidos nas catro vías calixtinas de Francia e no itinerario de Lle Puy.

Á actual primacía do camiño podiense contribúe decisivamente o atractivo da cidade de partida, Lle Puy-en- Velay, pero a fascinación non se limita á saída. Como dato anecdótico, pero indicador da riqueza patrimonial, sinalar que algunhas das anteriores localidades forman parte da esixente e prestixiosa asociación Lles Plus Beaux Villages de France.